Liefde voor geschiedenis zorgt voor waardevolle ontmoetingen

100 jaar Marechausseekazerne Tressenplaats

Dit is een bijzonder verhaal. Over een 22-jarige bewoner én een 76-jarige soort van bekende Groninger. Wat bindt hen? De Tressenplaats. Dat is de kazerne uit 1924, gebouwd voor de Koninklijke Marechaussee, die midden in Helpman staat. Sinds 1977 is het monumentale gebouw van Nijestee die er woningen in gebouwd heeft. In 2023 werd een grondige verduurzaming afgerond. Sindsdien wonen er veel nieuwe jonge bewoners. Milan Steenbergen is er een van.

Milan is blij met zijn appartement in de Tressenplaats. Hij vertelt: “Ik was nieuw hier en ik zag wel dat er een hecht groepje bewoners was, ze zaten vaak samen te chillen bij de bankjes onder mijn slaapkamerraam. Eerlijk gezegd was ik te verlegen om me daar zomaar in te mengen. Maar nadat ik in de bewonersapp wat historische feiten en foto’s van dit 100 jaar oude gebouw deelde, kwamen de gesprekken op gang. En voordat ik het wist was ik aanvoerder van het 100-jarig bestaansfeest van de kazerne.”

100 jaar Tressenplaats: barbecue en reünie

Milan heeft zijn best gedaan om oudgedienden van de kazerne uit te nodigen. En zo kwam het dat oud-marechaussees, zelfs de Historische Brigade Koninklijke Marechaussee in historische uniforms, er ook bij waren op de geslaagde avond in mei. Milan is dol op geschiedenis – zijn woning is meer een museum met allemaal beeltenissen uit de Griekse en Egyptische tijd – en kreeg veel verhalen te horen over ‘zijn’ woongebouw. Bijvoorbeeld dat via zijn slaapkamerraam ooit een gevangene de benen nam!

Geheime ruimte

Een van de reünisten die niet uitgepraat raakt over de oude kazerne, is Ulfert Molenhuis. In 1968 nam hij als jongste gediende zijn intrek. In een klein kamertje met niet meer dan een opklapbed, een stoel en een kast. “Op de plek van de woonkamer van Milan was de kantine, ik bediende daar de onderofficieren.” Milan: “Ik heb me laten vertellen dat mijn huidige slaapkamer onderdeel was van een drietal ‘geheime’ kamers in het hoofdgebouw, dat bestemd was voor de Grensveiligheidsdienst, daar mocht verder niemand komen.” Verder vertelt Ulfert dat de keuring voor dienstplicht er plaatsvond. En later moesten dienstplichtigen zich hier melden. Deden ze dat niet, dan moest Ulfert ze thuis ophalen. “Nee, dienstweigeren werd niet getolereerd!”

Kernkoppen door de stad

Ulfert vertelt verder: “Vanuit deze kazerne, die overigens vol lag met allerlei wapens en munitie, begeleidde ik eens een transport van kernkoppen, dwars door de stad! Bij een ongeluk is mijn been daarbij overreden door een zwaar voertuig. Gelukkig mocht ik daarna wel de onderofficiersopleiding doen in Apeldoorn. Toen later de districtsrecherche opgericht werd, kreeg ik te maken met de moord op Bea Pol in 1974. Door een ingeving van een dronken militair wist ik bewijsmateriaal te koppelen aan de dader die toen is opgepakt.” En zo heeft Ulfert nog véél meer verhalen, over de kroning van Beatrix, de treinkaping bij Wijster, de voedselbank enzovoort. Je kunt er een boek over schrijven; dat is dan ook gedaan: Mens en medemens, het ongelofelijke levensverhaal van Ulfert Jan Molenhuis.

Samen

“Om hier te wonen, voelt alsof ik de loterij heb gewonnen”, glundert Milan. “Het is alleen wat gehorig, maar dat went ook wel en ik slaap gewoon met oordoppen.” Zowel Ulfert als Milan zeggen los van elkaar dat de saamhorigheid hier zeer bijzonder is. Ulfert: “Tegenwoordig is iedereen meer op zichzelf, maar dat is hier niet te merken.” Milan: “Het is soms net een studentenhuis, als er iemand naar de supermarkt gaat nemen we soms even een boodschap voor een ander mee. We doen veel samen en hebben echt oog voor elkaar.”

Begin augustus 2024 overleed de heer Molenhuis. We vinden het bijzonder dat we deze betrokken en gedreven man mochten ontmoeten.