“Een raadsel: ik woon in een nieuwbouwflat van 2 jaar oud. Mijn jongste zoon is hier vorig jaar uit huis gegaan. Maar: hij is ook hier 23 jaar geleden geboren! Leuk hè!” Rara, hoe kan dat? Ooit woonde de bijna 50-jarige Irma Kalk met haar oudste zoon in een jaren ’20 rijtjeshuis aan de James Wattstraat in de Grunobuurt. Daar werd haar jongste zoon geboren. De straatnaam bestaat nog, maar de buurt is volledig veranderd. Het stratenplan is anders, huizen zijn afgebroken en er staan nu moderne woongebouwen. Irma en haar vriend wonen nu, sinds 2 jaar, op de bovenste verdieping van Lampisterie. Waar haar zoon uit huis ging.
Irma heeft geen hekel aan verhuizen. Grunobuurt, Selwerd, Vinkhuizen, Oosterpoort, Laanhuizen… op een uitstapje in haar jeugd naar Hoogezand na, heeft ze alle wijken in Groningen wel gezien. “Maar dit, de Grunobuurt, is echt mijn plekje. Mijn moeder woont in de buurt om de hoek, ik ben hier grotendeels opgegroeid en mijn kinderen zijn hier geboren. En nu ga ik er niet meer weg.”
“Vroeger was het echt een tokkiewijk hier; rotzooi op straat, condooms en heroïnespuiten in de speeltuin. Maar ook gezelligheid. Wat denk je van een biertje op het bankje voor je huis terwijl je luisterde naar de Rolling Stones die in het park optraden!? En: veel sociale controle. Alles wat mijn kinderen uitspookten, kreeg ik wel te horen van de buren. Iedereen hield ze in de gaten. Dat voelde wel veilig, in een buurt omgeven door het kanaal, het spoor en drukke wegen.”
Toen ze hier net begonnen te bouwen, voelde ik gewoon: hier ga ik wonen!
Irma Kalk -
“Het is wel luxe hoor, alles gloednieuw! Je hoort geen geluiden van de stad, het is doodstil met de ramen dicht. De luchtafzuiging is perfect; we kunnen bloemkool koken of een sigaretje roken, daar ruik je de volgende morgen niks meer van. En inductie is praktisch, vloerverwarming is heerlijk. Alleen die op de slaapkamer wil ik nog uit hebben; moet ik nog even regelen. Met de zonnepanelen hebben we nog wat opbrengst, dus de energiekosten zijn laag. Ik heb niks te klagen!”
“Tóch even wat klagen: de vloer op de galerij slaat groen uit, en het hout op de gevels ook. En er is veel te weinig ruimte om fietsen te stallen. We lossen dat op door onze autoparkeerplaats te houden, hoewel we de auto hebben weggedaan. Dan kunnen daar de fietsen staan. Zo, even geklaagd… maar dit soort klachten zijn peanuts vergeleken bij hoe tevreden ik ben.”
“Toen ze hier net begonnen te bouwen, voelde ik gewoon: hier ga ik wonen! Een voorgevoel, en het klopte. Wat ook mooi was: voor de eerste bezichtiging parkeerden we de auto aan de James Wattstraat; de straat waar de tweede geboren was. Het heeft zo moeten zijn. We gaan nooit meer weg hier. Alles gelijkvloers, mooi uitzicht, lekker klein en knus. Ook al winnen we de loterij; dit is een perfect plekje.”
Nog even kort het verhaal van de Grunobuurt. Zo’n 100 jaar geleden is de buurt gebouwd door een woningbouwvereniging van spoorwegmensen, zo’n 15 jaar geleden is de stadvernieuwing gestart in het noordelijke deel en over zo’n 2 jaar is de wijk weer helemaal af. Met toekomstbestendige duurzame woongebouwen die namen dragen die teruggrijpen op het spoorwegverleden, zoals Tractie, Tender en Lampisterie. De woningbouwvereniging Gruno is later opgegaan in woningcorporatie Nijestee. Die verhuurt nu alle woningen in dit deel van de Grunobuurt.
