Hoe een binnenplaats aan de Radesingel tot bloei kwam

Geplaatst op

Ze hadden al een balkon rijk aan planten, ze hadden óók al een boomtuintje in de buurt geadopteerd, maar daarmee was de wens om de omgeving groener te maken nog lang niet getemd. Het oog van Erik Merx (Warfhuizen, 1994) en zijn vriendin Karlien viel op de binnenplaats van het appartementencomplex aan de Radesingel waar ze wonen: veel stenen, weinig groen. Kon daar geen verandering in worden gebracht? Nijestee zag het wel zitten, en zij niet alleen: “De buren vinden het heel erg leuk wat wij hier doen”.

En dan te bedenken dat noch Erik, noch Karlien een groene achtergrond heeft. Hij is junior onderzoeker aan de RUG (bij de faculteit Ruimtelijke Wetenschappen), zij is fiscalist bij de Belastingdienst (en tijdens het interview niet aanwezig, want aan het werk). „Al doende leert men”, stelt Erik. Het resultaat laat zich op de binnenplaats zien: daar groeit en bloeit inmiddels van alles.

BUURT IN BLOEI

Voordat ze begonnen aan het vergroenen van de open ruimte tussen de woonblokken namen ze contact op met Nijestee: „We hebben toen gevraagd of we er wat tegels mochten uithalen, om daar vervolgens planten voor in de plaats te laten komen. Er zijn toen mensen van Nijestee langsgekomen om het hier te bekijken.” Die stelden vast dat tegels eruit halen niet zo’n goed idee was – de binnenplaats is namelijk óók het dak van de kelder –, maar over het plan an sich waren ze enthousiast: „Ze wezen ons op het project ‘Buurt in Bloei’, en zeiden ‘als jullie een begroting maken en peilen bij de andere bewoners of zij het ook een leuk idee vinden, dan kunnen jullie aan de slag’. Karlien en ik zijn vervolgens langs de deuren gegaan en hebben iedereen gevraagd wat ze ervan vonden: dat leverde vooral veel enthousiaste reacties op.”

Al gauw bleek dat niet alleen de bewoners enthousiast waren, maar ook vrienden en familie: van alle kanten kwamen pallets, bloempotten en planten. Van een kweker kregen ze zelfs een hele tree vergeet-me-nietjes: „We waren daar om half 5. We hadden net een paar plantjes gepakt, toen er een vrouw kwam aanlopen: ‘Neem het alsjeblieft mee, want wij gooien ze weg anders’. Die staan hier nu volop te bloeien.”

"Er komt altijd wel iemand buurten als we bezig zijn"

Erik Merx -

Het groen staat op verschillende plekken langs de randen van de binnenplaats opgesteld, onder andere in bakken die Erik en zijn vriendin zelf in elkaar zetten: „Dan blijkt toch echt dat ik twee linkerhanden heb. Gelukkig heb ik een vriendin die wél handig is én die goede instructies kan geven.” Dat komt vermoedelijk nog vaker van pas: „We hebben nog een bijenhotel staan dat we willen ophangen, en er komen nog twee van die roosters tegen de muur, zodat er ook klimplantjes kunnen groeien.”

DÉ TIP VAN ERIK

De heesters doen het volgens Erik het best, de hortensia heeft het het zwaarst: “Die hebben we in de enige pot gezet zonder gaatjes onderin, zo’n sierpot; daar bleef na een regenachtige week veel te veel water in staan.” Dus, dé tip van Erik: “Zorg dat je planten altijd kunnen afwateren. In heel veel emmertjes en potjes die we hebben gekregen hebben we daarom onderin met een spijkertje een gaatje in geslagen.” Nog iets waterregulerends: de regenton. “Dat was een idee van Nijestee. Ik kende het gebruik ervan eigenlijk niet zo goed, maar als je er eenmaal eentje hebt, dan snap je hoe handig het is.”

Ze zijn blij met hoe de binnenplaats er nu uitziet, en die mening wordt gedeeld: “Buren vinden het heel leuk wat we doen; er komt altijd wel iemand buurten als we bezig zijn, of even wat fruit brengen als tussendoortje. Iedereen is heel positief.”

Erik en Karlien

Radesingel

Tekst: Peter Dicke
Foto's: Siese Veenstra

Deel dit verhaal

Andere bewonersverhalen

“Vroeger was alles beter? Nou, veel dingen zijn nú beter!”

Mevrouw Zuidema is recordhouder. Want ze woont al ruim 95 jaar in een huurhuis van Nijestee. (Of van de voorganger van Nijestee: Woningbouwvereniging Groningen.) Ze is geboren in Begoniastraat 46, na haar trouwen verhuisde ze naar nummer 101 en toen dat afgebroken werd, was er een huis om de hoek beschikbaar: op de Oliemuldersweg. Dat houdt in: bij de eerste verhuizing moest de huisraad 180 meter verplaatst worden, bij de tweede nog eens 60 meter. Binnen die kwart kilometer heeft een heel groot deel van haar lange leven tot nu toe zich afgespeeld.
Lees meer